Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος θὰ μᾶς διδάξει τὴν προσευχὴ -Γέροντας Πορφύριος

[Σχόλιο ᾿Οδυσσέως: Τό κείμενο τοῦ γέροντος Πορφυρίου πού ἀκολουθεῖ εἶναι, νομίζω, Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ σέ ὅσους ἐπιχειροῦν τήν εἰσαγωγή ἀνούσιων μεταφράσεων γιά λειτουργική χρήση. Τό κείμενο τό βρῆκα στό ἰστολόγιο ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΙΕΡΕΩΣ καί τό μετέφερα στό πολυτονικό σύστημα, κάτι στό ὁποῖο θά πρέπει νά ἐπιμένουμε, γιατί μέ τό μονοτονικό σέ πολλά σημεῖα μπορεῖ κάποιος νά ὁδηγηθεῖ σέ ἑρμηνευτικά ἀτοπήματα, ἰδίως ὅταν ἔχουμε νά κάνουμε μέ μεταφορά ἁγιογραφικῶν χωρίων.]




῾Ο ἄνθρωπος ζητάει στὸν οὐρανὸ τὴ χαρὰ καὶ τὴν εὐτυχία. Ζητάει τὸ αἰώνιο μακριὰ ἀπ᾿ ὅλους κι ἀπ᾿ ὅλα, ζητάει νὰ βρεῖ τὴ χαρὰ στὸν Θεό. Ὁ Θεὸς εἶναι μυστήριο. Εἶναι σιωπή, εἶναι ἄπειρος, εἶναι τὸ πᾶν. Τὴν τάση τῆς ψυχῆς γιὰ τὸν οὐρανὸ τὴν ἔχει ὅλος ὁ κόσμος, ὅλοι ζητᾶνε κάτι τὸ οὐράνιο. Σ᾿ Αὐτὸν στρέφονται ὅλα τὰ ὄντα, ἔστω καὶ ἀσυνειδήτως. Σ᾿ Αὐτὸν νὰ στρέφετε διαρκῶς τὸ νοῦ σᾶς. Ἀγαπῆστε τὴν προσευχή, τὴν κουβέντα μὲ τὸν Κύριο. Τὸ πᾶν εἶναι ἡ ἀγάπη, ὁ ἔρωτας μὲ τὸν Κύριο, τὸν Νυμφίο Χριστό. Γίνετε ἄξιοι τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ νὰ μὴ ζεῖτε στὸ σκοτάδι, γυρίστε τὸ διακόπτη τῆς προσευχῆς, ὥστε νὰ ἔλθει τὸ Θεῖο φῶς στὴν ψυχὴ σας. Στὸ βάθος τοῦ εἶναι σᾶς θὰ φανεῖ ὁ Χριστός. Ἐκεῖ, στὸ βάθος, εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ῾Η Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν". Ἡ προσευχὴ γίνεται μόνο μὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Αὐτὸ διδάσκει τὴν ψυχή πῶς νὰ προσεύχεται. "Τὸ γὰρ τὶ προσευξόμεθα καθ᾿ ὃ δεῖ οὒκ οἴδαμεν, ἀλλ᾿ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις". Ἐμεὶς δὲν χρειάζεται νὰ κάνουμε καμιὰ προσπάθεια. Ν᾿ ἀπευθυνόμαστε στὸν Θεό, μὲ ὕφος ταπεινοῦ δούλου, μὲ φωνὴ παρακλητικὴ καὶ ἱκετευτική. Τότε ἡ προσευχὴ μας εἶναι εὐάρεστη στὸ Θεό. Να στεκόμαστε μὲ εὐλάβεια ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ νὰ λέμε: "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με". Αὐτὸ τὰ λέει ὅλα. Ὅταν κινηθεῖ γιὰ προσευχὴ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, στὸ δευτερόλεπτο τοῦ δευτερολέπτου ἔρχεται ἡ Θεία χάρις. Τότε ὁ ἄνθρωπος γίνεται χαριτωμένος καὶ βλέπει μὲ ἄλλα μάτια τὰ πάντα. Τὸ πᾶν εἶναι ν᾿ ἀγαπήσουμε τὸν Χριστό, τὴν προσευχή, τὴ μελέτη. Παίρνουμε ἕνα ἑκατομμύριο καὶ τὸ κόβουμε κομματάκια. Τοῦ ἀνθρώπου ἡ προσπάθεια εἶναι τὸ ἕνα ἐκατομμυριοστό. Πρὶν ἀπὸ τὴν προσευχὴ ἡ ψυχὴ πρέπει να προετοιμάζεται μὲ προσευχή. Προσευχὴ για τὴν προσευχή. Ἀκοῦστε τὶ εὔχεται ὁ ἱερέας μυστικά, τὴν ὥρα ποὺ διαβάζεται ὁ Ἀπόστολος κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία: "Ἔλαμψον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν φιλάνθρωπε Δεσπότα τὸ τῆς Σῆς Θεογνωσίας ἀκήρατον φῶς καὶ τοὺς τῆς διανοίας ἡμῶν διάνοιξον ὀφθαλμοὺς εἰς τὴν τῶν εὐαγγελικῶν Σου κηρυγμάτων κατανόησιν. Ἔνθες ἡμῖν τὸν τῶν μακαρίων Σου ἐντολῶν φόβον, ἵνα τὰς σαρκικὰς ἐπιθυμίας πάσας καταπατήσαντες πνευματικὴν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τὰ πρὸς εὐαρέστησιν τὴν σὴν καὶ φρονοῦντες καὶ πράττοντες. Σὺ γὰρ ὁ φωτισμὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ Σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν σὺν τῷ ἀνάρχῳ Σου Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ Σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων". Στὴν προσευχὴ μπαίνουμε χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε. Χρειάζεται να βρεθοῦμε καὶ σὲ κατάλληλο κλίμα. Ἡ ἀναστροφὴ μὲ τὸν Χριστό, ἡ συζήτηση, ἡ μελέτη, ἡ ψαλτική, τὸ καντηλάκι, τὸ θυμίαμα, γίνονται τὸ κατάλληλο κλίμα, ὥστε ὅλα νὰ γίνουν ἁπλᾶ, "ἐν ἁπλότητι καρδίας". Διαβάζοντάς τις ψαλμωδίες, τὶς ἀκολουθίες, μὲ ἔρωτᾳ, χωρὶς νἀ τὸ καταλάβουμε γινόμαστε ἅγιοι. Εὐφραινόμαστε μὲ τὰ Θεῖα λόγια. Αὐτὴ ἡ εὐφροσύνη, αὐτὴ ἡ χαρὰ εἶναι ἡ δικὴ μας προσπάθεια, για να μποῦμε εὔκολα στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς προσευχῆς, ἡ προθέρμανση, ὅπως λέμε. Μποροῦμε καὶ νὰ φέρνουμε στὸ νοῦ μας ὡραῖες εἰκόνες ἀπὸ τοπία ποὺ εἴδαμε. Αὐτὴ ἡ προσπάθεια εἶναι ἁπαλή, ἀναιμάκτη. Ἀλλὰ μὴν ξεχνάμε αὐτό ποὺ εἶπε ὁ Κύριος: "Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν". Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος θὰ μᾶς διδάξει τὴν προσευχή. Δὲν θὰ τὴ μάθουμε μόνοι μας, οὔτε ἄλλος κανεὶς θὰ μᾶς τἠ μάθει. Μὴ λέμε, "ἔκανα τόσες μετάνοιες, ἐξασφάλισα τώρα τὴν χάρι", ἀλλὰ νὰ ζητοῦμε νὰ λάμψει ἐντὸς μας τὸ ἀκήρατον φῶς τῆς θείας γνώσεως καὶ νὰ ἀνοίξει τὰ πνευματικὰ μας ματία, για να κατανοήσουμε τὰ θεῖα Του λόγια. Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε, ἀγαπάμε τὸν Θεὸ χωρὶς σφιξίματα, προσπάθεια κι ἀγῶνα. Αὐτά ποὺ εἶναι δύσκολα στους ἀνθρώπους, γιὰ τὸν Θεὸ εἶναι πολὺ εὔκολα. Τὸν Θεὸ θὰ Τὸν ἀγαπήσουμε ξαφνικά, ὅταν ἡ χάρις θὰ μᾶς ἐπισκιάσει. Ἂν ἀγαπήσουμε πολὺ τὸν Χριστό, ἡ εὐχὴ θὰ λέγεται μόνη της. Ὁ Χριστὸς θὰ εἶναι συνεχῶς στὸ μυαλὸ μας καὶ στην καρδία μας.

Πηγή: Ἀπὸ τὸ βιβλίο “ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ” γ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ καυσοκαλυβίτου ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗΣ ΧΑΝΙΑ 2003, εἰκόνα orthodox photos
Διαδίκτυο: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com