"Να ζεις πια για τον Θεό και για τους άλλους, αυτό σημαίνει μοναχός. Να μη φοβάσαι τίποτε. Να μη δειλιάζεις. Να μην έχεις ένα σωρό επιθυμίες. Να μη ζεις για τη φτήνια και τη μετριότητα"
Μοναχός γίνεται όποιος είναι έξυπνος, μου είχε πει κάποτε ο Γέροντας και είχα αντιδράσει.
Ο Θεός στέλνει ένα σύννεφο, την ώρα της κουράς, και σε θολώνει, για να σε κάνει δικό του, γιατί διαφορετικά θα το έβαζες στα πόδια, συνέχισε. Να ζεις πια για τον Θεό και για τους άλλους, αυτό σημαίνει μοναχός. Να μη φοβάσαι τίποτε. Να μη δειλιάζεις. Να μην έχεις ένα σωρό επιθυμίες. Να μη ζεις για τη φτήνια και τη μετριότητα. Να έχεις ένα βουνό αρετής μπροστά σου και συ να κάθεσαι στους πρόποδες και ν' ασχολείσαι με λεπτομέρειες, αυτές οι καθυστερήσεις είναι και κακομοίρικες και λυπητερές και φτωχές.
Πήγε ένας μοναχός σ' ένα κελί που ήταν καθαρό, περιποιημένο, αρχοντικό και επίσημο. Είπε: Όπως είναι η καρδιά του Γέροντος, έτσι είναι και το κελί του.
Πήγε μετά σ' ένα άλλο που ήταν ακατάστατο, αραχνιασμένο και άνω-κάτω. Είπε: Ο Γέροντας είναι καλός, ασχολείται συνέχεια με τα πνευματικά και δεν έχει καθόλου καιρό για τα υλικά.
Ήταν αγαθός ο μοναχός αυτός και τα έβλεπε όλα όμορφα.
Ότι είσαι, αυτό βλέπεις, ότι ζητάς, αυτό βρίσκεις.
Αν έλθεις στο Άγιον Όρος και ζητάς να βρεις αρετή, θα ψάξεις και θα την ανακαλύψεις. Αν ζητάς σκάνδαλα, θα τα βρεις. Αν ο φακός σου ζητά να τραβήξει φυσικές καλλονές, πολυκαιρισμένα κτίρια, μπαλκόνια στον αέρα, σταυρούς γυρτούς, ακρογιαλιές, αρχαίες εικόνες, ώριμες μορφές, δεν θα δυσκολευτεί καθόλου να τα συναντήσει.
Όμως το πραγματικό, το άλλο Άγιον Όρος θ' αγρυπνεί μυστικά και θα υφαίνει την ιστορία του υπόγεια και σιγαλά.
Αυτή λοιπόν την κρυφή μακαριότητα του αξίζει και πρέπει να την εκθέσουμε στη θέα των περιέργων, των παράξενων και ακόμη και των καλοδιάθετων; Σε τι ωφελεί επιτέλους η δημοσιότητα της ιερότητας; Ας μείνει και κάτι αλεηλάτητο, άβατο και βουβό. Εξάλλου σίγουρα δεν θα ωφεληθεί και κανένας από τη διαφήμιση της μυστικής ζωής του άλλου, αν δεν θελήσει ν' αγωνιστεί ο ίδιος και δεν επαναλάβει μαζί με τον παλιό αββά πως αυτός είναι μόνος κι ο Θεός.
Η αγιότητα δεν είναι μεταδοτική.
Το κήρυγμα του Αγίου Όρους, το καλύτερο, θα παραμένει πάντα η εύλαλη σιωπή του περισσότερο, παρά τα φάλτσα τα δικά μας, τα οποία ελπίζω θα μου συγχωρέσει η αγάπη του Θεού και η μεγάλη καρδιά των ζωηρών αυτών παιδιών που λέγονται αγιορείτες πατέρες.
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
Περιοδικό ΕΝΔΟΝ, ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ, Τεύχος 21ο, Δεκέμβριος 2008
Από keliotis στις Πέμπτη, 21 Ιανουαρίου 2010 @ 21/1/2010
Διαδίκτυο: http://agioritikesmnimes.pblogs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου