"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

᾿Απέθανεν ὁ vicarius Christi -Μιά κηδεία καί μιά ἀπάτη:Σχόλιο μέ ἀφορμή τήν κηδεία τοῦ πᾶπα ᾿Ιωάννη Παύλου τοῦ Β΄- ᾿Αρχιμανδρίτη Δοσιθέου


᾿Οδυσσεύς τοῦ Klision
: Γιά νά μήν ἀτονεῖ ἡ μνήμη μας ἤ ἀλλιῶς: ἄλλαξε ὁ Μανωλιός κι ἔβαλε τά ροῦχα του ἀλλιῶς!


᾿Απέθανεν ο vicarius Christi -Μια κηδεία και μια απάτη:Σχόλιο μέ ἀφορμή τήν κηδεία τοῦ πᾶπα ᾿Ιωάννη Παύλου τοῦ Β΄
᾿Αρχιμανδρίτη Δοσιθέου, Καθηγουμένου ῾Ιερᾶς & Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Παναγίας Τατάρνης (7 Νοεμβρίου 2004)

Όλα ήσαν πομπώδη. Όλα προμελετημένα. Όλα καλοσχεδιασμένα. Ήτο μια καλή -μια χρυσή- ευκαιρία. Το κράτος του μισού τετραγωνικού χιλιομέτρου ανεδείχθη, όπως το ονειρεύονταν, σε υπερκράτος, σε υπερδύναμι. Διακόσιοι αρχηγοί κρατών. Αρχηγοί θρησκειών και δογμάτων. Πατριάρχαι και Αρχιεπίσκοποι. Αναρίθμητες σκούφιες καρδιναλίων. Τέσσερα εκατομμύρια πιστών. Άλλοι κλαίνε, άλλοι χειροκροτούν. Απέθανεν ο vicarius Christi, ο αντιπρόσωπος του Χριστού επί της γης. Ο διάδοχος του Πέτρου, ο αλάθητος. Και ενώ όλα έβαιναν καλώς ήλθε και το καλώς προγραμματισμένο-αναπάντεχο. Αναπάντεχο για τους αφελείς. Γιατί όσοι γνωρίζουν τους παπικούς το περίμεναν. Μόνο που δεν εγνώριζαν σε ποιό βαθμό και πως.
Στο τέλος της κηδείας να και οι ουνίτες. Ντυμένοι με λαμπρά άμφια όμοια με τα των Ορθοδόξων. Ακούσθηκαν και ύμνοι. Μετά πνευμάτων δικαίων τετελειωμένων, Χριστός ανέστη. Ελληνιστί και στους γνωστούς μας ήχους. Και οι ημέτεροι εχάρησαν. Ακούσθηκαν ύμνοι στην ελληνική γλώσσα. Εθνική ικανοποίησις από τους γραικύλους. Αγνοούν οι τάλαινες τι είπε ο λόρδος Βύρων απευθυνόμενος προς την Ελλάδα: Φοβού την τουρκική βία και τον λατινικό δόλο.
Και μια περίτρανη απόδειξις του δόλου η ουνία, ο δούρειος ίππος προς άλωσιν της Ορθοδοξίας. Μια απάτη από εκείνες που μόνον οι παπικοί γνωρίζουν πολύ καλά να εξυφαίνουν.
Σημειωθήτω δε ότι ο αποθανών πάπας, ων Πολωνός, ήτο και μισορθόδοξος εξάκουστος. Όλοι οι Πολωνοί μισούν τους Ορθοδόξους γιατί τους συνδέουν με τους Ρώσσους, που είναι οι προαιώνιοι εχθροί τους. Ήτο δε και υποστηρικτής της ουνίας φανερός. Μέχρι που ήθελε να διορίση ουνίτη πατριάρχη στην Ουκρανία.
Η καθ' ημάς αγία Ανατολή έχει υποστεί τα πάνδεινα απ' αυτή την δαινομική εφεύρεσι της παπωσύνης.
Είπαν• "Μείνετε στις παραδόσεις σας, λειτουργήστε όπως λειτουργούσατε. Φοράτε άμφια και ράσα, όπως τα φορούσατε. Ας έχετε και γένεια. Ας νυφεύωνται και οι παπάδες σας. Όλα δεκτά. Μόνον δογματικώς θα ενωθήτε με μας. Θα πιστεύετε ό,τι και μεις. Θα έχετε για κεφαλή σας τον Πάπα. Μόνον αυτά τα ολίγα".
Η πρόσκλησι παρέσυρε πολλούς. Αφού δεν θα αλλάξουμε τίποτε από τα έθιμά μας γιατί να μη ενωθούμε με τον πανίσχυρο πάπα;
Και έτσι ομάδες ολόκληρες ορθοδόξων από Ουκρανία, Πολωνία, Ρουμανία, Τσεχία, Σλοβακία, Συρία, Παλαιστίνη, Σικελία, κάτω Ιταλία, ακόμη και από την Κωνσταντινούπολι προσκύνησαν την παντούφλα του πάπα.
Τα ίδια έπαθαν και οι Κόπτες της Αιγύπτου, οι Χαμπέσοι της Αιθιοπίας, οι Ιακωβίται της Συρίας, οι Μαρωνίτες του Λιβάνου, οι Ασσύριοι της Μεσοποταμίας, οι Χριστιανοί του Μαλαμπάρ στις Ινδίες.
Και όλοι αυτοί οι τέως ορθόδοξοι έγιναν ορθοδοξομάχοι χειρότεροι από τους χριστιανομάχους γενίτσαρους.
Ο μητροπολίτης Πηλουσίου Ειρηναίος βρήκε τραγικό θάνατο μαζί με τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Πέτρο. Είμεθα συμφοιτηταί. Τον συνήντησα κάποτε στην Αθήνα και μου είπε• "Όταν ήμουν μητροπολίτης Καρθαγένης συνήντησα τον καρδινάλιο της περιοχής. Και μου είπε, Πολωνός και αυτός, το εξής πρωτάκουστο• εμείς προτιμούμε οι ειδωλολάτρες ιθαγενείς να γίνονται μουσουλμάνοι παρά ορθόδοξοι!".
Και κατά την κακή εκείνη παράστασι των ουνιτών κληρικών θα πρέπει ο Πατριάρχης μας, ο Αθηνών και ο Τιράνων να θυμήθηκαν αυτό που συνεχώς επανελάμβανε ο πατρο-Κοσμάς ο Αιτωλός• Τον πάπα να καταράσθε!
Τελειώνω με μιαν μικρή ιστορία•
Πριν από χρόνια ζούσε στο Καρπενήσι κάποιος Θανάσης Γεμενής. Ήταν ταραξίας και μεγάλη κουτάλα. Οι Καρπενησιώτες είχαν και παροιμία• Πυρ, γυνή και Θανάση Γεμενή.
Πέθανε και πήγαν να τον θάψουν. Έπρεπε όμως να περάσουν ένα ρέμμα. Εκεί σκόνταψε ένας από τους βαστάζοντας, τούμπαρε το φέρετρο και ο πεθαμένος κύλισε στα λασπόνερα. Στρέφεται ο προπορευόμενος παπάς, βλέπει τι συνέβη και λέγει θυμοσόφως• "είχες δεν είχες Θανάση και πεθαμένος την έκανες την διαολιά σου".
Είχε δεν είχε ο πάπας και πεθαμένος έκανε την ζαβολιά του.

Αρχιμανδρίτης Δοσίθεος Καθηγουμένου Ιεράς & Σταυροπηγιακής Μονής Παναγίας Τατάρνης
7 Νοεμβρίου 2004
Διαδύκτιο: http://patrokosmas1063fm.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου