"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Σκανδαλίζουν αἱ καινοτομίαι στήν Πρέβεζα -"οἱ ὅποιες προσθαφαιρέσεις στήν θ. Λειτουργία εἶναι ἀνεπίτρεπτες"! Τοῦ ἁγιορείτου μοναχοῦ Μωϋσέως


᾿Οδυσσεύς τοῦ Klision:Εχουμε γράψει πάλιν καί πολλάκις διά τό ἄτοπον καί ἀσεβές μέτρο τῆς εἰσαγωγῆς μεταφράσεων στή δημοτική γιά λειτουργική χρήση. ῾ ῾Η λέξη σκάνδαλο πού χρησιμοποιεῖ ὁ σεβαστός γέρων Μωϋσῆς εἶναι λίαν ἐπιεικής, ἀλλά ἡ εὐγένειά του δέν τοῦ ἐπιτρέπει ἄλλο χαρακτηρισμό. ῎῞Οπως καί νά ἔχει τό πρᾶγμα ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΝ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!




ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ δημοσιευθείσης ἐπιστολῆς στήν ἐφημερίδα σας
τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νικοπόλεως κ.Μελετίου,
θά θέλαμε νά καταθέσουμε τήν ἔκπληξη καί τήν πικρία μας
ἐπί τῶν γραφομένων του, ἐπιθυμώντας νά δικαιολογήσει σοβαρά
ἀτοπήματα τοῦ π. Κ. Μπέη.
Ὁ Σεβασμιώτατος εἶναι πνευματικός γόνος ἐπιλέκτων ἱερῶν
μορφῶν, φορᾶ τό τίμιο ράσο ἐπί ἕξι δεκαετίες καί πλέον, εἶναι γνω-
στός γιά τήν ὑψηλή του μόρφωση, τήν πλούσια ποιμαντική του δια-
κονία, τό φιλομόναχο καί ἀσκητικό του ἦθος, τή συγγραφή καί με-
τάφραση ἀξιόλογων βιβλίων, ὡς τό ἐξαιρετικό «Ἡ Πέμπτη Οἰκου-
μενική Σύνοδος», τό ὁποῖο βραβεύθηκε δίκαια ἀπό τήν Ἀκαδημία
Ἀθηνῶν, τή γλωσσομάθεια καί εὐρυμάθειά του. Συμπληρώνει δέ
τριαντακονταετία στόν ἀρχιερατικό θρόνο τῆς Νικοπόλεως.
Ὡς ἐκ τούτου, ἄν μποροῦμε νά ποῦμε, οἱ ἀπαιτήσεις μας εἶναι
μεγαλύτερες ἐξ αὐτοῦ. Κατά καιρούς βέβαια μᾶς ἔχει λυπήσει μέ
θέσεις του καί γραφές του• γιά τούς ἀντιχαλκηδόνιους- μονοφυ-
σίτες, ἐσχατολογικά θέματα, τήν ἔκδοση τῆς «ἁγίας ἐπιστολῆς»,
τή μετάφραση τῆς θείας Λειτουργίας καί ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί
τήν τέλεσή τους στήν ἐπαρχία του στή δημοτική γλώσσα, καί τώ-
ρα τήν ὑποστήριξη ἀτόπων ἐνεργειῶν τοῦ π. Κ.Μπέη. Σημασία βέ-
βαια δέν ἔχει ὅτι λυπηθήκαμε ἐμεῖς. Ποιοί εἴμαστε ἄλλωστε; Ση-
μασία ἔχει ὅτι σκανδαλίσθηκαν καί σκανδαλίζονται ψυχές.
Προκαλεῖ ἀπορία πάντως μεγάλη ἕνας ἐπίσκοπος ὡς ὁ Νικοπό-
λεως Μελέτιος νά συνευδοκεῖ ἕνας κληρικός του νά ὑπογράφει
δίχως τήν ἱερατική του ἰδιότητα μέ τή δικαιολογία ὅτι αὐτό τό κά-
νουν καί ἄλλοι. Ντρέπεται ὅτι εἶναι ἱερεύς;
Πολύ καλά κάνει ὁ Σεβασμιώτατος γιά ὅσα καλά ἐπαινεῖ τόν ἱερέα
του. Πιστεύουμε ὅμως ὅτι δέν ἐπιτρέπονται στήν θ. Λειτουργία ἀλλα-
γές, προσθέσεις, ἀφαιρέσεις, τομές γιά καλύτερες προσεγγίσεις.Ἡ
θ. Λειτουργία δέν εἶναι κάτι τό ἰδιωτικό, τό συναισθηματικό, τό ἰδε-
ολογικό, κατά πῶς μοῦ ἀρέσει, βολεύει καί ἀναπαύει ψυχολογικά. Τό
νʼ ἀνάβει κανείς κερί σέ βουδιστικό ναό καί νά μεταλαμβάνει σέ
ἀγγλικανικό καί ρωμαιοκαθολικό ναό δέν εἶναι ἐκδηλώσεις ὕποπτου
φρονήματος; Πῶς νά τίς ὀνομάσουμε; ΓνησίουὈρθοδόξουἘκκλη-
σιαστικοῦ φρονήματος; Εἶναι ζηλωτισμός κάτι τέτοιο, ὅταν ἐπικρί-
νεται; Ἐπειδή εἴμεθα ἁμαρτωλοί δέν μποροῦμε νά κρίνουμε; Ποιός
εἶναι ἀναμάρτητος, γιά νά κρίνει; Πρέπει νά παύσει ἡ κριτική; Μόνο
νά ἐπαινοῦμε; Ὁ Σεβασμιώτατος μπορεῖ ἄνετα νά μᾶς λέει ὅτι ὅλα
αὐτά εἶναι καλά καμωμένα; Ἄλλο κατανόηση καί ἄλλο ὑποστήριξη
τέτοιων θέσεων. Δέν φαίνεται ὅτι τά γράφει αὐτά μετανοώντας ὁ π.
Κ.Μπέης.Ἕνας σχολιασμός ἀνίερων καταστάσεων δέν σημαίνει ὅτι
κάποιος ὑβρίζει. Γιατί σφάλλουν οἱ κρίνοντες; Γιατί λένε τήν ἀλή-
θεια; Γιατί ὑποστηρίζουν τήνὈρθόδοξη Παράδοση;
Στήν προσωπική του προσευχή μπορεῖ νά ἐκφράζεται κανείς ὅπω__
θέλει, μπορεῖ καί κατανοεῖ, ἀλλά ὄχι στήν θ. Λειτουργία. Ὅ,τι λά-
θος εἶναι κατακριτέο. Μή προσπαθοῦμε νά κάνουμε ἰσοσκελισμό
λαθῶν τῶν μέν καί τῶν δέ. Εἴπαμε πώς οἱ ὅποιες προσθαφαιρέσεις
στήν θ. Λειτουργία εἶναι ἀνεπίτρεπτες. Δέν ὑπάρχει καμιά προσω-
πική ἀντιδικία μέ τόν π. Κ. Μπέη, οὔτε κανείς τόν ὑβρίζει, ὅταν ὑπο-
δεικνύει τά λάθη του. Μή τόν ἡρωοποιήσουμε κιόλας. Ὁ Σεβα-
σμιώτατος δυστυχῶς λυπεῖ ξανά πολλούς μέ τό νά προσπαθεῖ νά δι-
καιολογήσει τʼ ἀδικαιολόγητα. Ἡ Ἐκκλησία δέν χρωστᾶ σέ κανένα
τίποτε. Ὅλοι μας τῆς ὀφείλουμε πολλά. Μή σκανδαλίζουμε μέ και-
νοτομίες. Ἄς ὑποταχθοῦμε ταπεινά στήν ζωηφόρο ἱερά παράδοση
τῆς ἁγίας μητέρας μας Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Οἱ ὑποκειμενισμοί,
οἱ αὐταρέσκειες, οἱ ἐμμονές, οἱ ἀπορρίψεις ὅσων δέν συμφωνοῦν
μέ καινοφανεῖς ἰδέες, δηλώνουν ἀλλότριο πνεῦμα, ξένο ἀπό τό τα-
πεινό, ὑπάκουο καί νηφάλιο τῶν ἁγίων πατέρων μας, τῶν ὁποίων τά
ἴχνη καλούμεθα νά βαδίζουμε ἀπαράβατα.


Πηγή:᾿Ορθόδοξος Τύπος ( 22-1-2010)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου