Τετάρτη, Φεβρουάριος 10, 2010
Μια ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ μας αποκαλύπτει ......
Στην παθογένεια του εκπαιδευτικού μας συστήματος, στην εμμονή με το Διαδίκτυο και τον εκφυλισμό της επικοινωνίας μεταξύ των νέων, αποδίδονται οι αιτίες του ανησυχητικού φαινομένου του αναλφαβητισμού στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στη χώρα μας. Όπως επισημαίνεται σε έρευνα του εκπαιδευτικού αναλυτή Χρήστου Κάτσικα, τα αποτελέσματα της οποίας υπερθεματίζει η συνδικαλίστρια και γνωστή φιλόλογος κ. Αρετή Σπαχή, το 20-30% των νέων σε πανελλαδικό επίπεδο είναι αναλφάβητοι και δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως τις έννοιες ενός κειμένου.
«Κρίνοντας από τα δεδομένα των μαθητών του Ηρακλείου» επισημαίνει η κ. Σπαχή «και από την εμπειρία στη διδασκαλία μαθητών Λυκείου, θα έλεγα ότι το ποσοστό των μαθητών που δεν κατανοεί ένα κείμενο κυμαίνεται μεταξύ 25-30%. Αυτό αποδεικνύεται από το υψηλό ποσοστό αποτυχίας που σημειώνεται κάθε χρόνο στις πανελλαδικές εξετάσεις στο μάθημα της Έκθεσης, που φθάνει το 50-60%». Ερμηνεύοντας τα αίτια του γεγονότος αυτού - που μόνο που προβληματισμό θα έπρεπε να προκαλέσει - η κ. Σπαχή τονίζει ότι οι μαθητές του Λυκείου αγνοούν τα θεμέλια του λόγου και δεν γνωρίζουν συντακτικό, αφού στην ουσία το μάθημα της γραμματικής «έχει καταργηθεί» από το Γυμνάσιο. «Υπάρχουν περιπτώσεις μαθητών που στην έκθεση αδυνατούν να συντάξουν μία κύρια πρόταση. Γράφουν δηλαδή δύο και τρεις παραγράφους κειμένου, χωρίς σ' αυτές να περιλαμβάνεται ρήμα. Το ζητούμενο όμως είναι ότι το ίδιο το σχολείο δεν εστιάζει στο λόγο, που είναι απαραίτητος για την κατανόηση ακόμη και των θετικών επιστημών. Συνέπεια του γεγονότος αυτού είναι ότι οι μαθητές δεν μπορούν να δομήσουν τη σκέψη τους και στερούνται της οπτικής εικόνας της λέξης», επισημαίνει η εκπαιδευτικός.
Παράλληλα, σύμφωνα με την κ. Σπαχή σημαντική επίδραση στον τρόπο με τον οποίο οι έφηβοι γράφουν και σκέπτονται σήμερα έχει το Διαδίκτυο και οι ατέλειωτες ώρες που αναλώνουν μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή τους. «Οι μαθητές» μας λέει «δεν έχουν πια καμία επαφή με το έντυπο κάθε μορφής. Ό,τι θέλουν να βρουν θα το αναζητήσουν στο ηλεκτρονικό "ψαχτήρι" με αποτέλεσμα το 10% του γραπτού τους λόγου να περιλαμβάνει μισές λέξεις, ακατάληπτες εκφράσεις και αργκό. Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για το επίπεδο της ορθογραφίας τους». Την ίδια ώρα ωστόσο, όταν οι μαθητές στο μάθημα του «Θουκυδίδη» στο Λύκειο έρχονται σε επαφή για πρώτη φορά με την ετυμολογία σαγηνεύονται, όπως τονίζει η κ. Σπαχή, πράγμα που σημαίνει ότι για την κατάσταση που διαμορφώνεται ευθύνεται κυρίως το εκπαιδευτικό σύστημα.
Όσο για την Ιστορία, οι μαθητές είναι εκ των πραγμάτων ανιστόρητοι, δεδομένου ότι στην ύλη του μαθήματος δεν υπάρχει ιστορική συνέχεια, αφού διδάσκεται αποσπασματικά και μονομερή, σε βιβλία που έχουν δεχθεί σφοδρή κριτική από τους εκπαιδευτικούς. Ενδεικτικό είναι ότι ιστορική παιδεία δεν υπάρχει στην ουσία αφού για παράδειγμα η νεότερη ιστορία της Ελλάδας, εδώ και χρόνια δεν διδάσκεται πια. Συνεπώς, όπως επισημαίνει η κ. Σπαχή «δεν λειτουργείς χωρίς ιστορικό πλαίσιο σε κανένα επίπεδο». Στη σχετική έρευνά του ο κ. Κάτσικας καταλήγει: «Ολοένα και περισσότεροι μαθητές αδυνατούν να αρθρώνουν συνεχή λόγο, να ελέγχουν και να λογικοποιούν τις σκέψεις τους χωρίς χάσματα και αντιφάσεις, να κάνουν λογικές αφαιρέσεις ή να κατανοούν γραπτά κείμενα εκτός από τα υποτυπώδη, που σκοντάφτουν σε ερωτήσεις που απαιτούν κρίση. Το ζήτημα είναι πάρα πολύ σοβαρό, καθώς στη γενίκευση του φαινομένου μπορούμε να μιλήσουμε για την εφιαλτική προοπτική μιας τεχνολογικώς υπεραναπτυγμένης και παράλληλα πειθαρχημένης κοινωνίας "κατακερματισμένων ανθρώπων" - υπηκόων, ένα είδος "προσοντούχων αγραμμάτων" και αργότερα "σοφών άσχετων"».
Κείμενο: Ελίνα Φαρσάρη από την Εφημερίδα ΤΟΛΜΗ
«Κρίνοντας από τα δεδομένα των μαθητών του Ηρακλείου» επισημαίνει η κ. Σπαχή «και από την εμπειρία στη διδασκαλία μαθητών Λυκείου, θα έλεγα ότι το ποσοστό των μαθητών που δεν κατανοεί ένα κείμενο κυμαίνεται μεταξύ 25-30%. Αυτό αποδεικνύεται από το υψηλό ποσοστό αποτυχίας που σημειώνεται κάθε χρόνο στις πανελλαδικές εξετάσεις στο μάθημα της Έκθεσης, που φθάνει το 50-60%». Ερμηνεύοντας τα αίτια του γεγονότος αυτού - που μόνο που προβληματισμό θα έπρεπε να προκαλέσει - η κ. Σπαχή τονίζει ότι οι μαθητές του Λυκείου αγνοούν τα θεμέλια του λόγου και δεν γνωρίζουν συντακτικό, αφού στην ουσία το μάθημα της γραμματικής «έχει καταργηθεί» από το Γυμνάσιο. «Υπάρχουν περιπτώσεις μαθητών που στην έκθεση αδυνατούν να συντάξουν μία κύρια πρόταση. Γράφουν δηλαδή δύο και τρεις παραγράφους κειμένου, χωρίς σ' αυτές να περιλαμβάνεται ρήμα. Το ζητούμενο όμως είναι ότι το ίδιο το σχολείο δεν εστιάζει στο λόγο, που είναι απαραίτητος για την κατανόηση ακόμη και των θετικών επιστημών. Συνέπεια του γεγονότος αυτού είναι ότι οι μαθητές δεν μπορούν να δομήσουν τη σκέψη τους και στερούνται της οπτικής εικόνας της λέξης», επισημαίνει η εκπαιδευτικός.
Παράλληλα, σύμφωνα με την κ. Σπαχή σημαντική επίδραση στον τρόπο με τον οποίο οι έφηβοι γράφουν και σκέπτονται σήμερα έχει το Διαδίκτυο και οι ατέλειωτες ώρες που αναλώνουν μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή τους. «Οι μαθητές» μας λέει «δεν έχουν πια καμία επαφή με το έντυπο κάθε μορφής. Ό,τι θέλουν να βρουν θα το αναζητήσουν στο ηλεκτρονικό "ψαχτήρι" με αποτέλεσμα το 10% του γραπτού τους λόγου να περιλαμβάνει μισές λέξεις, ακατάληπτες εκφράσεις και αργκό. Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για το επίπεδο της ορθογραφίας τους». Την ίδια ώρα ωστόσο, όταν οι μαθητές στο μάθημα του «Θουκυδίδη» στο Λύκειο έρχονται σε επαφή για πρώτη φορά με την ετυμολογία σαγηνεύονται, όπως τονίζει η κ. Σπαχή, πράγμα που σημαίνει ότι για την κατάσταση που διαμορφώνεται ευθύνεται κυρίως το εκπαιδευτικό σύστημα.
Όσο για την Ιστορία, οι μαθητές είναι εκ των πραγμάτων ανιστόρητοι, δεδομένου ότι στην ύλη του μαθήματος δεν υπάρχει ιστορική συνέχεια, αφού διδάσκεται αποσπασματικά και μονομερή, σε βιβλία που έχουν δεχθεί σφοδρή κριτική από τους εκπαιδευτικούς. Ενδεικτικό είναι ότι ιστορική παιδεία δεν υπάρχει στην ουσία αφού για παράδειγμα η νεότερη ιστορία της Ελλάδας, εδώ και χρόνια δεν διδάσκεται πια. Συνεπώς, όπως επισημαίνει η κ. Σπαχή «δεν λειτουργείς χωρίς ιστορικό πλαίσιο σε κανένα επίπεδο». Στη σχετική έρευνά του ο κ. Κάτσικας καταλήγει: «Ολοένα και περισσότεροι μαθητές αδυνατούν να αρθρώνουν συνεχή λόγο, να ελέγχουν και να λογικοποιούν τις σκέψεις τους χωρίς χάσματα και αντιφάσεις, να κάνουν λογικές αφαιρέσεις ή να κατανοούν γραπτά κείμενα εκτός από τα υποτυπώδη, που σκοντάφτουν σε ερωτήσεις που απαιτούν κρίση. Το ζήτημα είναι πάρα πολύ σοβαρό, καθώς στη γενίκευση του φαινομένου μπορούμε να μιλήσουμε για την εφιαλτική προοπτική μιας τεχνολογικώς υπεραναπτυγμένης και παράλληλα πειθαρχημένης κοινωνίας "κατακερματισμένων ανθρώπων" - υπηκόων, ένα είδος "προσοντούχων αγραμμάτων" και αργότερα "σοφών άσχετων"».
Κείμενο: Ελίνα Φαρσάρη από την Εφημερίδα ΤΟΛΜΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου