"᾿Εγώ εἰμί τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος" (᾿Αποκ. κβ΄, 13)

Κείμενα γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα στή διαχρονική της μορφή, ἄρθρα ὀρθοδόξου προβληματισμοῦ καί διδαχῆς, ἄρθρα γιά τήν ῾Ελλάδα μας πού μᾶς πληγώνει...


Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Ο πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ Ευβοίας, όπως τον γνώρισα


Εισόδος στο ασκητήριο του Οσίου Δαβίδ
Διηγήσεις του Γέροντα.

Η ζωή και ο θάνατος του ανθρώπου εξαρτώνται από την σχέση του με τον Θεό. Ο Θεός είναι η ζωή, όποιος ζει κοντά του, ζει αιώνια, όποιος απομακρύνεται, πεθαίνει.Όλα τα γράμματα του Αλφαβήτου καταλήγουν στο Ω, έτσι και τα πάντα στον κόσμο -φιλοσοφία, επιστήμες, τέχνες- θα καταλήξουν στο Χριστό, ο οποίος υπήρχε πριν δημιουργηθεί ο κόσμος, υπάρχει σήμερα και θα υπάρχει μετά. (ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μή παρέλθωσιν).

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης. Παρεκκλήσιο Παναγίας Παντάνασσας. Ιερό Βατοπαιδινό Μετόχιο Αγίου Νικολάου, Πόρτο Λάγος
Ο Γέροντας μέσα σε ωραίο ανθόκηπο.
Σ΄ ένα από τα πρώτα προσκυνήματά μας στη Μονή, ο Γέροντας μας διηγήθηκε το έξης περιστατικό-όραμα.
Κάποτε βρέθηκα, εν οράματι, μέσα σε ένα υπερβατικό-μεταφυσικό χώρο, σε μεγάλο ανθόκηπο, με πολλά και ωραία λουλούδια· ιδίως βιολέτες, με υπέροχα χρώματα: κόκκινα, κίτρινα, πράσινα, μπλέ κ.λπ.· αλλά όχι σαν τα δικά μας εδώ· ζωηρά και έντονα, τα όποια και θαύμαζα.
Σε μικρή απόσταση, απέναντι μου, στεκόταν όρθιος ένας επιβλητικός ρασοφόρος-Μοναχός, τον οποίον έβλεπα για πρώτη φορά και ο οποίος μοϋ είπε: «Προχώρησε πατέρα Ιάκωβε, μή φοβάσαι, έλα κοντά μου». Μα πώς να προχωρήσω Αδελφέ μου, πού ούτε δρόμο βλέπω, ούτε δρομάκι; Θα πατήσω τα λουλούδια, θα τα χαλάσω. «Μή φοβάσαι, έδώ δεν έχει ούτε δρόμους ούτε δρομάκια. Έλα κοντά μου όπως είσαι, ελεύθερα και τα λουλούδια δεν θα χαλάσουν, δεν θα πάθουν τίποτα». Εγώ προχώρησα διστακτικά, θαυμάζοντας το υπέροχο περιβάλλον.
Πιο μακρυά, σ΄ ένα πανέμορφο τοπίο, υπήρχαν αρκετά, αραιοκτισμένα, ωραία σπιτάκια, κατάλευκα, αλλά δεν είδα, ούτε έμαθα ποιοί μένουν στα σπιτάκια αυτά. Πάντως δεν ήταν ούτε έρημα, ούτε ακατοίκητα. Κάποιοι καλότυχοι έμεναν σ΄ αυτά, τους οποίους όμως, δεν κατόρθωσα να γνωρίσω.
Αυτά μας είπε χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις και επεξηγήσεις, αλλά χαρούμενος και με την απόλυτη βεβαιότητα, ότι υπάρχει και ένας άλλος κόσμος, διαφορετικός, πνευματικός, αλλά ασυγκρίτως καλύτερος και ωραιότερος από τούτον.
Το επόμενο κεφάλαιο το έχουμε ήδη έχει δημοσιεύσει στο Ιστολόγιό μας με τον τίτλο: Ο μακάριος Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης. Ο πιο ταπεινός άνθρωπος στην Ελλάδα αλλά…
Πηγή: Δημητρίου Αλεξ. Τζούμα, Πρωτοπρεσβυτέρου Αρεοπαγίτου ε.τ., Ο πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ Ευβοίας, όπως τον γνώρισα, σελ. 43-48, έκδοσις β΄, Αθήναι 2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου