Η αυξανόμενη ανεργία, ο φόβος της κρίσης, οι χαμηλοί μισθοί και οι ελαστικές μορφές εργασίας που επικρατούν στη χώρα μας αναγκάζουν όλο και περισσότερους Ελληνες να ξενιτευτούνΟι χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης αποτελούν τον βασικό προορισμό των Ελλήνων «νεομεταναστών», στις οποίες ευελπιστούν να βρουν τουλάχιστον ένα οργανωμένο κοινωνικό κράτος, που θα τους βοηθήσει να βγουν από το αδιέξοδο.
Θυμίζοντας τα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του ‘60, όταν χιλιάδες εργατικά χέρια έφευγαν στο εξωτερικό, πολλοί Ελληνες δεν φεύγουν με το όνειρο της δημιουργίας περιουσίας, ούτε καν μιας πολύ πιο καλοπληρωμένης δουλειάς.
Οι θέσεις εργασίας είναι ήδη λιγοστές ακόμη και στην Ευρώπη, συνεπώς, η… φιλοδοξία τους περιορίζεται σε μια… κανονική δουλειά, και ίσως σε έναν καλύτερο μισθό. Ετσι κι αλλιώς, ο βασικός σε αυτές τις χώρες είναι πολλές φορές ο διπλάσιος…
Οι συνέπειες της κρίσης δημιουργούν ένα νέο κύμα μετανάστευσης. Κι ενώ μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι άνθρωποι που επέλεγαν να φύγουν ήταν επιστήμονες, σήμερα, ο αριθμός ανειδίκευτων εργατών αυξάνεται δραματικά. Οι ειδικοί τονίζουν πως η τάση αυτή θα ενταθεί τα επόμενα χρόνια, αφού οι περικοπές συνεχίζονται και η ανεργία χτυπάει… κόκκινο. Μόνο στη Γερμανία τα δύο τελευταία χρόνια έχουν μεταναστεύσει πάνω από 12.000 συμπατριώτες μας…
Αφησε πίσω έξι παιδιά
Εξι ανήλικα παιδιά άφησε πίσω του ο 42χρονος Αλέξανδρος Καρυπίδης από τις ακριτικές Φέρρες για να ξενιτευτεί στη Γερμανία πριν από οχτώ μήνες… Το εργοστάσιο στο οποίο δούλευε έκλεισε και η ξενιτιά φάνταζε σαν μόνη επιλογή για να μπορέσει να ζήσει την οικογένειά του. Οι δουλειές στον Εβρο άλλωστε είναι περιορισμένες…
«Εψαξα για δουλειά παντού, αλλά είτε δεν έβρισκα, είτε τα μεροκάματα ήταν πολύ χαμηλά», δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής». «Το μικρότερο παιδί μου είναι 5 ετών και το μεγαλύτερο 16. Λέτε να ήθελα να τα αφήσω μόνα τους; Ευτυχώς, η γυναίκα μου έμεινε πίσω να τα φροντίσει… Εγώ όμως έπρεπε να φύγω. Με τα χρήματα που παίρνω από εδώ και με τις αιματηρές οικονομίες που κάνω μπορώ να πληρώσω τα έξοδα όλης της οικογένειας».
Σήμερα, δουλεύει στην κουζίνα του εστιατορίου του κ. Φλέουρα στα προάστια της Στουτγάρδης. «Φύγαμε από την Ελλάδα γιατί παρόλο που και εγώ και η σύζυγός μου ήμασταν απόφοιτοι πανεπιστημίου, δεν βρίσκαμε αξιοπρεπή δουλειά», μας λέει ο ίδιος ο επιχειρηματίας.
«Βάλαμε αγγελία σε τοπική εφημερίδα της Θράκης και καθημερινά είχαμε παραπάνω από 5 τηλεφωνήματα από Ελληνες που θέλουν να έρθουν στη Γερμανία. Οπως φαίνεται, η κατάσταση στη χώρα μας δεν πάει καλά και σε λίγο καιρό θα καταφτάσουν νέοι μετανάστες», μας λέει.
«Ηρθα στη Γερμανία χωρίς να έχω κανέναν γνωστό. Μένω σε ένα δωμάτιο που μου νοικιάζει η εργοδοσία, τρώω εκεί, γενικά αποφεύγω τα έξοδα. Δεν έχω μετανιώσει ωστόσο που έφυγα. Με τα περίπου 2.000 (με τις ασφάλειες) που πληρώνομαι εδώ, μπορούν τα παιδιά μου να ελπίζουν», μας λέει ο Αλέξανδρος Καρυπίδης.
Στο ίδιο εστιατόριο εργάζονται ο Γιώργος Αυγουστής και η σύζυγός του Ευαγγελία από τη Νέα Ιωνία Βόλου οι οποίοι αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στα 50 τους χρόνια. Τρία παιδιά άφησαν στους παππούδες. Οπως πολλοί συντοπίτες μας πριν από 30 ή 40 χρόνια, έτσι κι εκείνοι πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς για να προσφέρουν στα παιδιά τους ένα καλύτερο αύριο.
«Οταν φύγαμε η μεγάλη μου κόρη σπούδαζε στα ΤΕΙ, η άλλη έδινε εξετάσεις στο τέλος του λυκείου και ο μικρός ήταν μόλις 13 ετών… Χρειάστηκε να τους εξηγήσουμε ότι δεν τους εγκαταλείπουμε, ότι φεύγουμε για να ζήσουν εκείνα καλύτερα», μας λέει ο κ. Γιώργος που σήμερα εργάζεται στην κουζίνα εστιατορίου στη Γερμανία.
«Απολύθηκα και τα πράγματα ήταν δύσκολα. Οταν τα δανεικά ήταν πολλά, δεν είχαμε καμία άλλη επιλογή. Οι δουλειές στη Γερμανία δεν είναι εύκολες. Χρειάστηκε να δουλεύουμε 13-15 ώρες την ημέρα στην αρχή…», μας λέει. «Τώρα είναι καλύτερα, αλλά δεν βλέπω «φως» για να γυρίσω στην Ελλάδα…».
«Οι Ελληνες δεν πρέπει να φεύγουν από την Ελλάδα»
Η οικονομική κρίση χώρα δεν κοιτά. Οι Ελληνες που μετοικούν στο εξωτερικό συναντούν δυσκολίες τόσο στην εύρεση εργασίας όσο και στην καθημερινότητά τους. Εργασία με πρόσκαιρα συμβόλαια, απολύσεις και υψηλή φορολόγηση είναι στη λίστα των νέων μέτρων σχεδόν όλων των χωρών της Ευρωζώνης.
Η Ευδοξία Πάντα, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων στο Βέλγιο, κάνει λόγο για αυστηρά μέτρα που σίγουρα δυσχεραίνουν τους Ελληνες που αποφασίζουν να μεταναστεύσουν: «Ο τρόπος ζωής στην Ελλάδα είναι πολύ διαφορετικός από εδώ. Σίγουρα ο βασικός μισθός είναι υψηλότερος και ξεπερνά τα 1.000 ευρώ, αλλά ο φόρος εισοδήματος αγγίζει το 65%.
Βέβαια στο Βέλγιο υπάρχουν όντως κάποια επαγγέλματα που ακόμα δεν έχουν κορεστεί και είναι πιο εύκολο για κάποιον να βρει δουλειά, όπως π.χ. ο ιατρικός κλάδος. Νομίζω ότι οι Ελληνες δεν πρέπει να αρχίσουν να φεύγουν από την Ελλάδα. Πρέπει με υπομονή να προσπαθήσουν ώστε όλη η χώρα να βγει αλώβητη και από αυτή τη δοκιμασία».
Μια δεκαετία
Σύμφωνα με την έρευνα, της οποίας ηγήθηκε η Ελληνίδα Χαρά Μάστορα, οικονομολόγος και μέλος του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού στο Βερολίνο, οι Ελληνες που κατοικούν στη Γερμανία ξεπερνούν τις 280.000.
Μάλιστα, το 86,8% των Ελλήνων ζουν τουλάχιστον 10 χρόνια στη Γερμανία, το 36% πάνω από 30 χρόνια και το 26% πάνω από 20. Σημαντικό είναι το γεγονός ότι η «καθαρή μετανάστευση», οι συμπατριώτες μας δηλαδή που πήγαν για να μείνουν και να δουλέψουν στη Γερμανία, ανέρχεται στους 12.000 «νεοεισερχόμενους» τα τελευταία δύο χρόνια.
Ηγετική θέση στην αγορά εργασίας κατέχουν οι Ελληνες εστιάτορες, αφού οι περισσότεροι έχουν επικεντρωθεί στον τομέα της γαστρονομίας, των εστιατορίων και της λιανικής πώλησης με εθνικό χαρακτήρα (ελληνικά προϊόντα).
Περισσότεροι από 27.500 Ελληνες που διαμένουν στη Γερμανία, είναι ελεύθεροι επαγγελματίες, έναντι 60.000 Τούρκων και 50.000 Ιταλών. Το 15% των οικονομικά ενεργών Ελλήνων της Γερμανίας είναι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία, το διάστημα παραμονής του Ελληνα στη Γερμανία δεν παίζει σημαντικό ρόλο στην απόφασή του να ιδρύσει τη δική του επιχείρηση.
Η πιο πολυπληθής ηλικία στον ελληνικό πληθυσμό της Γερμανίας είναι οι 40άρηδες, 31,8% των Ελλήνων ανήκουν στην κατηγορία από 45 έως 64 ετών, δηλαδή στην ομάδα εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας. Η περαιτέρω διαφοροποίηση ανάλογα με το φύλο δείχνει ότι οι άνδρες είναι κατά μέσο όρο ελαφρώς νεότεροι από τις Ελληνίδες (άνδρες: 43,9 ετών έναντι γυναικών 45,4 ετών).
Οσον αφορά τον πυρήνα της ελληνικής οικογένειας στη Γερμανία, 11,4% των Ελλήνων ζουν μόνοι, είναι εργένηδες, ενώ 14,5% έχουν οικογένειες με 5 και περισσότερα μέλη. Η πλειονότητα 28,6% ζει σε νοικοκυριά 2 ατόμων.
Κ. Παπαδοπούλου – Γερμανία
«Εκανα νέα αρχή και με τη στήριξη της πρόνοιας»
Εφυγε από την Ελλάδα γιατί δεν έβρισκε δουλειά. Μετανάστευσε στο Βέλγιο και στη συνέχεια στη Γερμανία αναζητώντας μια διέξοδο στο οικονομικό της πρόβλημα.
Μπορεί το τελευταίο διάστημα η Καλλιόπη Παπαδοπούλου να μην έχει δουλειά, ωστόσο με την κρατική αρωγή στην Κολωνία μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια. «Είμαι στο ταμείο πρόνοιας. Αυτό σημαίνει ότι κάθε μήνα λαμβάνω οικονομικό βοήθημα 681 ευρώ, δηλαδή μου έχουν εξασφαλίσει το ενοίκιο, το ρεύμα και το νερό», εξηγεί.
«Επίσης, με στέλνουν στο σχολείο για να μάθω γερμανικά, ώστε να μπορέσω να βρω καλύτερη δουλειά». Γεννημένη στην Κρύα Βρύση Πέλλας, σπούδασε στη Θεσσαλονίκη βρεφονηπιοκόμος. Μετά την αποφοίτησή της, δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει μια ικανοποιητική δουλειά, ούτε καν στο χωριό της στο οποίο ξαναγύρισε. «Πήρα την απόφαση να πάω στο Βέλγιο γιατί μια φίλη μου που ήδη εργαζόταν εκεί με ενημέρωσε ότι μια γνωστή της χρειαζόταν Ελληνίδα νταντά για το παιδί της», μας λέει.
Εζησε εκεί για 10 μήνες, αλλά δεν άντεξε τη μοναξιά. «Αποφάσισα να φύγω για την Κολωνία, όπου ζούσε η αδερφή μου. Θέλησα να δοκιμάσω και εδώ την τύχη μου και για έναν χρόνο δούλεψα ως καθαρίστρια στο αεροδρόμιο, όπου έπαιρνα μισθό 1.300-1.400 ευρώ και ήμουν ασφαλισμένη», διηγείται. «Η ζωή εδώ δεν είναι ακριβή. Στην Ελλάδα θέλουμε να γίνουμε Ευρωπαίοι, αλλά θα έπρεπε να έχουμε και ευρωπαϊκούς μισθούς», καταλήγει.
Β. Πιρώτης- Ολλανδία
«Εδώ δεν υπάρχει γενιά των 700 ευρώ»
Καινούργια αρχή σε ξένο τόπο κάνει και ο 26χρονος Βαγγέλης Πιρώτης, ο οποίος αποφάσισε να μπει από νωρίς στη διαδικασία της μετανάστευσης πριν δημιουργήσει οικογενειακές υποχρεώσεις.
Επισκέφθηκε μερικές φορές το Αμστερνταμ, είδε τις συνθήκες εργασίας και τις σύγκρινε με αυτές της Ελλάδας. Δώδεκα ώρες τη μέρα δουλειά δεν ήταν αρκετές για να βγάλει ούτε 800 ευρώ. Μάταια άλλαζε εργοδότες, αφού πουθενά δεν κατάφερε να λάβει έναν αξιοπρεπή μισθό.
«Στην Ελλάδα είχα αλλάξει πάνω από δέκα δουλειές, αναζητώντας διαρκώς κάτι καλύτερο, κάτι για να συντηρούμαι… Δούλευα 10 και 12 ώρες και έβγαζα μετά βίας 700-750 ευρώ. Στην Ολλανδία έχω έρθει τους τελευταίους μήνες και αναζητώ εργασία. Προσπαθώ να μάθω τη γλώσσα, να εγκλιματιστώ και να διεκδικήσω μια θέση στην αγορά εργασίας.
Εχω κάνει φίλους εδώ οι οποίοι είναι πτυχιούχοι και βγάζουν πολύ καλά λεφτά. Γενιά των 700 ευρώ δεν υφίσταται εδώ. Τα ενοίκια είναι λιγάκι ακριβά, αλλά αν τα υπολογίσει κανείς, θα διαπιστώσει ότι σίγουρα βγαίνει κερδισμένος».
(Πηγή: ethnos)
Διαδίκτυο:http://eu.greekreporter.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου