ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΠΑΚΑΛΙΔΟΥ Οι κάτοικοι και οι φορείς της Πρέβεζας έλυσαν το λεγόμενο "γλωσσικό" ζήτημα στους κόλπους της Εκκλησίας, αγκαλιάζοντας τη χρήση της δημοτικής στην τέλεση των λειτουργιών, τα τελευταία χρόνια, στους ναούς της περιοχής. Φορείς και πολίτες ζητρούν να συνεχιστεί αυτή η παράδοση που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο οι ίδιοι βιώνουν την Εκκλησία  

Η απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου την περασμένη εβδομάδα να ζητήσει να μην τελούνται πλέον στα όρια της μητρόπολης Νικουπόλεως και Πρεβέζης οι λειτουργίες στη δημοτική γλώσσα, προκάλεσε έκπληξη στο δήμαρχο Πρέβεζας, Μιλτιάδη Κλάπα. «Δεν περιμέναμε αυτήν την εξέλιξη από τη στιγμή που ο κόσμος εδώ και χρόνια έχει όχι μόνο δεχτεί, αλλά υποστηρίζει την πρωτοβουλία του μητροπολίτη», επισημαίνει. Ο εκπαιδευτικός Μιχάλης Παπαγεωργίου μιλά για μία νέα εμπειρία, την οποία πρόσφεραν οι μεταφράσεις των Ιερών Κειμένων και ο ποιητικός τους λόγος που μέχρι πρόσφατα αποτελούσαν άγνωστη γη. «Υπάρχει κόσμος που δεν καταλαβαίνει τι ακούει στις εκκλησίες και δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει παράλληλη μετάφραση. Δεδομένου ότι το όλο ζήτημα που δημιουργήθηκε δεν έχει να κάνει με ζητήματα πίστης, μου προκαλεί εντύπωση πώς το αυτονόητο φαίνεται παράλογο σε ορισμένους μέσα στην Εκκλησία», τονίζει. Εμπειρικά, ο ίδιος ξαφνιάστηκε όταν άκουσε τη λειτουργία του μυστηρίου του γάμου στη δημοτική. «Ηταν συγκλονιστικό με την έννοια ότι κάθε φορά που παρακολουθούσαμε αυτά τα μυστήρια μέναμε στο ''η δε γυνή ...'' και το ''Ησαΐα, χόρευε...'', χωρίς να καταλαβαίνουμε και να νιώθουμε τίποτε, γιατί απλά όλα αυτά δεν ήταν κτήμα μας. Τις ίδιες αντιδράσεις βλέπω και στα παιδιά μου, που δεν ήθελαν να πάνε στην εκκλησία, γιατί δεν καταλάβαιναν τι γίνεται εκεί. Εχουμε μείνει σε μία τυπολατρία, αλλά, για να έχουμε συμμετοχή, πρέπει να καταλαβαίνουμε».
Ανοιξε ο διάλογος
Ο μητροπολίτης Δημητριάδος, Ιγνάτιος, επισημαίνει το γεγονός ότι ο κόσμος της περιοχής αποδέχτηκε τη χρήση της δημοτικής στην εκκλησία και αυτό αποτελεί ένα ισχυρό δεδομένο. «Η Ιερά Σύνοδος, με την απόφασή της, επιδιώκει να μη δημιουργηθούν γεγονότα που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την ενότητα της Εκκλησίας. Στην ιστορία της Εκκλησίας μας, υπάρχουν εμπειρίες οι οποίες δεν ήταν πάντοτε ευχάριστες. Ας θυμηθούμε ότι, όταν ακούστηκε η μετάφραση της Καινής Διαθήκης, ακόμη και αίμα χύθηκε στους δρόμους της Αθήνας, ενώ υπάρχει ακόμη και το ζήτημα των παλαιοημερολογιτών. Από τη μία, θέλουμε να σταθούμε με σύνεση σ΄ αυτό το θέμα, ώστε να μην υπάρξει κίνδυνος διασπάσεως της Εκκλησίας και από την άλλη υπάρχει και η αγωνία του μακαριοτάτου και των μελών της συνόδου να μην υπάρχει αυθαιρεσία, να μη μετατραπεί ο καθένας σε μεταφραστή ανεξέλεγκτα και άκριτα. Το θέμα είναι ότι άνοιξε ο διάλογος στον οποίο πρέπει να συμμετάσχει και η ακαδημαϊκή κοινότητα των Θεολογικών Σχολών. Η Εκκλησία έχει το λαό ως κριτήριο και με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, θα ανταποκριθούμε σε κάθε ποιμαντική ανάγκη. Χρειάζεται σύνεση, προσοχή, προσευχή και υπομονή», υπογραμμίζει.

(Διαδίκτυο:http://www.agelioforos.gr)