Επισκεπτόμαστε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο. Χιλιάδες κόσμος τρέχουν βιαστικά,λαίμαργα ...επινοούμε συνέχεια τρόπους διαφυγής από την πραγματικότητα. Η μέριμνα για τα ψώνια σε κάνει να ξεχνάς.Το ίδιο οι σπουδές...τα κέντρα διασκέδασης ,οι χώροι εργασίας. Όλα αυτά ...στρέφουν αλλού τη σκέψη και το ενδιαφέρον σου. Και καλά κάνουν. Αλλιώς δεν αντέχεται η ζωή.
Υπάρχουν άλλοι χώροι που σε υποχρεώνουν σε σκέψεις...
Σε ένα αεροδρόμιο, για παράδειγμα, γίνονται αφίξεις και αναχωρήσεις πλήθους ανθρώπων με συμβατικότητα ...γίνονται όμως και χωρισμοί που κρύβουν τον πόνο της αγωνίας και του αγνώστου ή συναντήσεις που εκφράζουν την ανείπωτη χαρά ενός ξανανταμώματος, μιας επιτυχίας...Εκεί έχεις χρόνο να περιμένεις,τη δυνατότητα να συγκινηθείς,να ενθουσιαστείς,να πονέσεις,να σκεφτείς.
Μια επίσκεψη σε ένα αστεροσκοπείο, μια παρατήρηση με τηλεσκόπιο,δεν μπορούν να σε αφήσουν ασυγκίνητο...Πλησιάζεις έννοιες όπως το άπειρο ή το αιώνιο.Κοιτάς μακριά και γνωρίζεις το μέσα σου...
Αλλά και στις φυλακές ...συνάνθρωποί μας, εικόνες του Θεού ...που ληστεύουν τη ζωή που δεν τους ανήκει, μεταμορφώνονται σε πηγές εκδίκησης ,σε επιστήμονες της διαστροφής, σε εκφραστές αφύσικης κακότητας και αλόγιστης σκληρότητας...
Η σκέψη κάνει ένα σταθμό στα ψυχιατρεία ...Το αυτεξούσιο συμπιεσμένο στο ελάχιστο...οι συγγενείς υποφέρουν,το κοινό αίσθημα πάσχει και η λογική κομματιάζεται.
Εκεί που καταρρέουν όλες οι σταθερές αυτού του κόσμου είναι τα νοσηλευτικά ιδρύματα. Σε αυτά συνυπάρχουν η μεγαλύτερη χαρά με τον αβάσταχτο πόνο,η αγωνία με την ελπίδα. Μια επίσκεψη σε ένα ογκολογικό κέντρο με παιδάκια ή σε ένα ίδρυμα με άτομα με ειδικές ανάγκες γκρεμίζει τη λογική σου ,ξεσχίζει το συναίσθημά σου...γεννά ερωτηματα για το λόγο της υπάρξεώς σου...για το Θεό.
Η μόνη άμυνά σου είναι όλα αυτά να τα απωθείς από την ενεργό μνήμη. Η παρατήρηση σε απογοητεύει. Η λογική ανεπαρκεί. Αυτό που πείθει είναι η πίστη, η βαθιά πίστη...αυτή το αγκαλιάζει κάπως το πρόβλημα,το μεταμορφώνει από πρόβλημα που φοβάσαι σε ευκαιρία που αποζητάς...
Η μόνη άμυνά σου είναι όλα αυτά να τα απωθείς από την ενεργό μνήμη. Η παρατήρηση σε απογοητεύει. Η λογική ανεπαρκεί. Αυτό που πείθει είναι η πίστη, η βαθιά πίστη...αυτή το αγκαλιάζει κάπως το πρόβλημα,το μεταμορφώνει από πρόβλημα που φοβάσαι σε ευκαιρία που αποζητάς...
(αποσπάσματα από:Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός,Σεβ. Μεσογαίας κ. Νικολάου)
Πηγή:http://oly-anazitisis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου