᾿Επιστάτα ἐπιστάτα, ἀπολλύμεθα! (εὐαγγέλιο ἡμέρας)

 

τίς ἄρα οὗτός ἐστιν, ὅτι καὶ τοῖς ἀνέμοις ἐπιτάσσει καὶ τῷ ὕδατι, καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ;

Τό Εὐαγγελιο τῆς ἡμερας
(Κατά Λουκᾶν η΄ 22-25)
Καὶ ἐγένετο ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸς ἀνέβη εἰς πλοῖον καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· διέλθωμεν εἰς τὸ πέραν τῆς λίμνης· καί ἀνήχθησαν. πλεόντων δὲ αὐτῶν ἀφύπνωσε. καὶ κατέβη λαῖλαψ ἀνέμου εἰς τὴν λίμνην, καὶ συνεπληροῦντο καὶ ἐκινδύνευον. προσελθόντες δὲ διήγειραν αὐτὸν λέγοντες· ἐπιστάτα ἐπιστάτα, ἀπολλύμεθα! ὁ δὲ ἐγερθεὶς ἐπετίμησε τῷ ἀνέμῳ καὶ τῷ κλύδωνι τοῦ ὕδατος, καὶ ἐπαύσαντο, καὶ ἐγένετο γαλήνη. εἶπε δὲ αὐτοῖς· ποῦ ἐστιν ἡ πίστις ὑμῶν; φοβηθέντες δὲ ἐθαύμασαν λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· τίς ἄρα οὗτός ἐστιν, ὅτι καὶ τοῖς ἀνέμοις ἐπιτάσσει καὶ τῷ ὕδατι, καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ;

Μεταφραση
(Κατά Λουκᾶν η΄ 22-25)
Μιά μέρα ὁ Ἰησοῦς μπῆκε μαζί μέ τούς μαθητές του σ΄ ἕνα πλοιάριο καί τούς εἶπε: «Ἄς πᾶμε στήν ἀπέναντι ὄχθη τῆς λίμνης». Καί τράβηξαν στ΄ ἀνοιχτά. Ἐνῶ ἔπλεαν, ἐκεῖνος ἀποκοιμήθηκε. Ξαφνικά ξέσπασε στή λίμνη ἀνεμοθύελλα, ἄρχισαν νά μπαίνουν νερά στό πλοιάριο, καί κινδύνευαν. Τόν πλησίασαν τότε οἱ μαθητές καί τόν ξύπνησαν λέγοντάς του: «Δάσκαλε, δάσκαλε, χανόμαστε!» Ἐκεῖνος τότε ξύπνησε κι ἐπιτίμησε τόν ἄνεμο καί τήν τρικυμία· σταμάτησαν, κι ἔγινε γαλήνη. Εἶπε τότε στούς μαθητές του: «Ποῦ εἶναι ἡ πίστη σας;» Ἐκεῖνοι φοβήθηκαν κι ἔλεγαν μέ κατάπληξη μεταξύ τους: «Ποιός λοιπόν εἶναι αὐτός, πού διατάζει ἀκόμη καί τούς ἀνέμους καί τά κύματα καί τόν ὑπακοῦν;»